Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

#121. Spider

Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , ,

3 σχόλια:

nosyparker είπε...

Φοβερό,itelli. Τρόμαξα και τις 2 φορές.

14 Μαΐου 2008 στις 3:33 μ.μ.
itelli είπε...

Κ τις 2;;; Ψυχάκια :Ρ

15 Μαΐου 2008 στις 12:11 π.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...

Καλοοοοό!!!!

Παιδιά αυτό που θα γράψω είναι λίγο

---- SPOILER -----

Μην διαβάσετε αν δεν δείτε πρώτα την ταινία.


Λοιπόν, αυτό ανήκει στη γιαπωνέζικη σχολή τρόμου. Τι θέλω να πω. Στο παραδοσιακό, χολυγουντιανό θρίλλερ, υπάρχει μια χαρκτηριστική κλιμάκωση αγωνίας η οποία οδηγεί στην κρίσημη σκηνή. Για παράδειγμα, ένα κοριτσάκι νομίζει ότι κάτι υπάρχει κάτω από το κρεβάτι. Θα πάει σιγά σιγά κοντά, θα το σκεφτεί και σιγά σιγά θα πάει να βάλει το χέρι κάτω από το κρεβάτι. Σε αυτή τη φάση ο Αμερικάνος αφού έχει κλιμακώσει την αγωνία, θα βάλει την κρίσιμη φάση, ένα άλλο χέρι πετάγεται κάτω από το κρεβάτι. Ο Γιαπωνέζος όμως, δεν θα το κάνει έτσι! Θα αφήσει λίγη ώρα το χέρι του κοριτσιού κάτω από κρεβάτι ώστε να ησυχάσει ο θεατής. Και πάνω που έχουμε ησυχάσει και έχει πάψει να σγίγγεται η καρδιά μας, ΤΟΤΕ θα πεταχτεί το άλλο χέρι!
Το ίδιο κάνει κι εδώ ο σκηνοθέτης. Ξεκινάει με την ατάκα στην αρχή και μας προετοιμάζει. Μόλις αγοράζει την αράχνη, όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί. Αρχίζουμε να σφιγγόμαστε μόλις ξεκινάνε. Κλιμάκωση. Κι όμως, το δυστύχημα τελικά αποφεύγεται. Ξεφυσάμε ανακουφισμένοι. Και ΤΟΤΕ είναι που μας τη φέρνει!

21 Μαΐου 2008 στις 5:12 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)