Λοιπόν, αυτό ανήκει στη γιαπωνέζικη σχολή τρόμου. Τι θέλω να πω. Στο παραδοσιακό, χολυγουντιανό θρίλλερ, υπάρχει μια χαρκτηριστική κλιμάκωση αγωνίας η οποία οδηγεί στην κρίσημη σκηνή. Για παράδειγμα, ένα κοριτσάκι νομίζει ότι κάτι υπάρχει κάτω από το κρεβάτι. Θα πάει σιγά σιγά κοντά, θα το σκεφτεί και σιγά σιγά θα πάει να βάλει το χέρι κάτω από το κρεβάτι. Σε αυτή τη φάση ο Αμερικάνος αφού έχει κλιμακώσει την αγωνία, θα βάλει την κρίσιμη φάση, ένα άλλο χέρι πετάγεται κάτω από το κρεβάτι. Ο Γιαπωνέζος όμως, δεν θα το κάνει έτσι! Θα αφήσει λίγη ώρα το χέρι του κοριτσιού κάτω από κρεβάτι ώστε να ησυχάσει ο θεατής. Και πάνω που έχουμε ησυχάσει και έχει πάψει να σγίγγεται η καρδιά μας, ΤΟΤΕ θα πεταχτεί το άλλο χέρι! Το ίδιο κάνει κι εδώ ο σκηνοθέτης. Ξεκινάει με την ατάκα στην αρχή και μας προετοιμάζει. Μόλις αγοράζει την αράχνη, όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί. Αρχίζουμε να σφιγγόμαστε μόλις ξεκινάνε. Κλιμάκωση. Κι όμως, το δυστύχημα τελικά αποφεύγεται. Ξεφυσάμε ανακουφισμένοι. Και ΤΟΤΕ είναι που μας τη φέρνει!
Anonymous:: Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη. Unknown:: Η Μυρτώ είναι η άρρωστη αδερφή του Ζουγανέλη ρε σεις! g for george:: Πραγματικά πολύ καλό. Σε ταξιδεύει, όπως ο Σέιγκαν, που τον έβλεπα μικρός. Tertuliano Máximo Afonso:: Φτάσαμε τελικά τις 300 αναρτήσεις; Χωρίς να έχω ενεργό προφίλ στο facebook νομίζω όμως ότι μας έφαγε... Μυστικό Μονοπάτι:: YΠΕΡΟΧΟ... απλά!!!"Μυστικά" φιλιά!!! BushidoCougar:: Fovero! xD Zpi:: χαρά στο κουράγιο τους. Τρομερή δουλειά...! Tertuliano Máximo Afonso:: Τέλειο!!! Nathalie:: Δεν έχω δει την ταινία αλλά το βίντεο μου άρεσε πολύ. Καλώς σας ξαναβρήκα Tertuliano! Tertuliano Máximo Afonso:: Από όσο θυμάμαι όταν είχε βγει η ταινία είχα διαβάσει αρκετά αρνητικά σχόλια για αυτήν. Δεν την έχω ...
Banners για τα Blog σας
ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΕΤΕ ΣΤΟ BLOG:
Αφήστε το mail σας σε ένα σχόλιο ή στείλτε ένα mail με θέμα "Video diary" στο nasos_a@yahoo.gr
3 σχόλια:
Φοβερό,itelli. Τρόμαξα και τις 2 φορές.
Κ τις 2;;; Ψυχάκια :Ρ
Καλοοοοό!!!!
Παιδιά αυτό που θα γράψω είναι λίγο
---- SPOILER -----
Μην διαβάσετε αν δεν δείτε πρώτα την ταινία.
Λοιπόν, αυτό ανήκει στη γιαπωνέζικη σχολή τρόμου. Τι θέλω να πω. Στο παραδοσιακό, χολυγουντιανό θρίλλερ, υπάρχει μια χαρκτηριστική κλιμάκωση αγωνίας η οποία οδηγεί στην κρίσημη σκηνή. Για παράδειγμα, ένα κοριτσάκι νομίζει ότι κάτι υπάρχει κάτω από το κρεβάτι. Θα πάει σιγά σιγά κοντά, θα το σκεφτεί και σιγά σιγά θα πάει να βάλει το χέρι κάτω από το κρεβάτι. Σε αυτή τη φάση ο Αμερικάνος αφού έχει κλιμακώσει την αγωνία, θα βάλει την κρίσιμη φάση, ένα άλλο χέρι πετάγεται κάτω από το κρεβάτι. Ο Γιαπωνέζος όμως, δεν θα το κάνει έτσι! Θα αφήσει λίγη ώρα το χέρι του κοριτσιού κάτω από κρεβάτι ώστε να ησυχάσει ο θεατής. Και πάνω που έχουμε ησυχάσει και έχει πάψει να σγίγγεται η καρδιά μας, ΤΟΤΕ θα πεταχτεί το άλλο χέρι!
Το ίδιο κάνει κι εδώ ο σκηνοθέτης. Ξεκινάει με την ατάκα στην αρχή και μας προετοιμάζει. Μόλις αγοράζει την αράχνη, όλοι ξέρουμε τι θα συμβεί. Αρχίζουμε να σφιγγόμαστε μόλις ξεκινάνε. Κλιμάκωση. Κι όμως, το δυστύχημα τελικά αποφεύγεται. Ξεφυσάμε ανακουφισμένοι. Και ΤΟΤΕ είναι που μας τη φέρνει!
Δημοσίευση σχολίου