Video diary: # 132.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

# 132.

έπαθα πλάκα!

12 σχόλια:

Tertuliano Máximo Afonso είπε...: Πω ρε φίλε, τι ήταν αυτό που βρήκες;;;
Πως να μην πάθεις πλάκα με τέτοια δουλειά! Καταπληκτικό! Σίγουρα είναι, αν οχι το καλύτερο βίντεο που αναρτήθηκε στο blog ένα από το 2-3!
Μπράβο ρε φίλε! Εξαιρετικό!; 19 Μαΐου 2008 στις 5:37 μ.μ.
Erwtas Stomaxhs είπε...: Φίλε ακόμα τρίβω τα μάτια μου!
Η επόμενη γενιά τέχνης ανακαλύφθηκε μόλις σήμερα!!!
Έχω χαζέψει!

Πρόκεται για πραγματικά σχέδια όλα με το χέρι φτιαγμένα, ζωγράφιζε και κάλυπτε ταυτόχρονα!

ΘΕΟΣ!!!!; 19 Μαΐου 2008 στις 6:09 μ.μ.
nosyparker είπε...: Πόση φαντασία μπορεί να έχει ένας άνθρωπος!!!; 19 Μαΐου 2008 στις 7:22 μ.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...: κι εγώ...; 19 Μαΐου 2008 στις 11:55 μ.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...: Ήθελα να το πω με το kuweitιανό, αλλά μάλλον πρέπει να το πω τώρα: νοιώθω περήφανος και τυχερός που μετέχω σε αυτό το blog. Θέλω να πω ότι η τέχνη είναι μια καθημερινή διαδικασία; 19 Μαΐου 2008 στις 11:57 μ.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...: κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε; 19 Μαΐου 2008 στις 11:58 μ.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...: ή όπως λέει ο Μπέκετ δια στόματός μου (στην ταινία μου - όχι αυτή τη μαλακία της Βαρκελώνης - στο "τι που" - δηλαδή και της Βαρκελώνης δεν είναι εντελώς μαλακία. Καταρχήν έχει πολύ ωραία μουσική, δεύτερον έχει φοβερή ερμηνεία από Δάνη και τρίτον είχα την τύχη να πάρω ιδέες από γαμάτα άτομα όπως η dr c "cet" εμμανουήλ, ο γνωστός (μην πει πάλι κανείς ποιος) freerider, η Σουζάνα και ο μπαμπάς της) - make sense who may; 20 Μαΐου 2008 στις 12:02 π.μ.
Erwtas Stomaxhs είπε...: ....έτσι...
η τέχνη είναι μια καθημερινή διαδικασία και μακάρι να μπορούσε να καταδικάσει κανείς ολόκληρη την ανθρωπότητα σε ισόβια συμμετοχή...

Ο BluBlu πρέπει να μόχθησε πολλούς μήνες για να βγάλει αυτό το 7-λεπτο αριστούργημα.

Μάγκα μας έσκισες! 1.000.000 ΜΠΡΑΒΟ!!; 20 Μαΐου 2008 στις 12:26 π.μ.
Georgios Giannopoulos είπε...: πάντως οι τύποι ξόδεψαν πάρα πολύ και πολύ μεγάλη ποσότητας μπογιάς και χρόνο.

Είναι εντυπωσιακό πως οι σκιές του ήλιου και τα σύννεφα κινούνται μέσα στο animation..

Αυτό το animation θέλει μεγάλη οθόνη για να το ευχαριστηθείς..; 20 Μαΐου 2008 στις 12:44 π.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...: σας αντιγράφω και το σχόλιο ενός φίλου από το myspace γιατί μου άρεσε και γουστάρω αντίλογο.

A.Cousticos:
"Graffiti animation. Πολύ ενδιαφέρον, ευχαριστώ. Αλλά ευρηματικότητα και τεχνική μόνο για αυτό. Λυπάμαι να βλέπω ταλαντούχους ανθρώπους που ρίχνουν τόση δουλειά για ένα κούφιο αποτέλεσμα. Δίχως περιεχόμενο, χωρίς βάθος.
Η δουλειές της ιαπωνέζικής ομάδας
Rinpa Eshidan με αγγίζουν πολύ περισσότερο, για παράδειγμα.
Κάποτε η τέχνη ήταν προς αναζήτηση της ομορφιάς"; 21 Μαΐου 2008 στις 5:43 π.μ.
Erwtas Stomaxhs είπε...: χαλλλοοοοοόόόό!!!
Από πότε σκοπός της τέχνης είναι η αναζήτηση της ομορφιάς;
Και τι σημαίνει αναζήτηση της ομορφιάς;
Εξωραϊσμός της πραγματικότητας;

Τα πράγματα όσον αφορά στην τέχνη είναι απλά μάγκες μου και δεν χωράνε τέτοιου είδους παπαριές.

Τέχνη κάνεις για να εκφράσεις, για να εξωτερικεύσεις, για να δώσεις όγκο στην ψυχή σου. Στην τέχνη δεν μπορεί να σου επιβάλλει κανείς κανόνες, δεν μπορεί να σου υποδείξει κανείς τι είναι και τι δεν είναι "ωραίο", τι "μετράει" και τι όχι.

Ο Αγγελόπουλος που κινηματογραφεί συνειδητά τα γκρι, λασπερά τοπία της ακριτικής Ελλάδας δηλαδή είναι λιγότερο καλλιτέχνης από τον μαλάκα που έφτιαξε εκείνη την αηδία με τα μοντέλα ηθοποιούς στην μαγευτική Μύκονο;

Ο γεμάτος ανθρωπιστικές αξίες γερμανικός εξπρεσσιονισμός δηλαδή δεν είναι τέχνη και είναι τα γλυκούλικα αγγελούδια του μικελάντζελο;

Είναι "μικρότερη" τέχνη τα φουτουριστικά γλυπτά του Obrist και "μεγαλύτερη" οι τζόβενοι της ελληνιστικής εποχής;

Η μουσική του Ξενάκη δεν είναι τέχνη και είναι οι γαργαλιστικές μελωδίες των Ιταλών ρομαντικών;

Τι είναι ΤΕΧΝΗ; ΤΙ εΙναΙ τΕΧνη; τΙ είΝΑι τέχΝΗ;; 21 Μαΐου 2008 στις 11:26 π.μ.
Ιωάννης Πρωτονοτάριος είπε...: Ομορφιά και ασχήμια.

ομορφιά < ομορφία (συνίζ. για αποφυγή της χασμ.) < εμορφία ([e > o] κατά το όμορφος) < αρχ. εὐμορφία
ασχήμια (από το στερητικό α και σχήμα)

όμορφο αυτό που έχει μορφή/σχήμα, άσχημο αυτό που δεν έχει.

Συνηγορεί και η λέξη ωραίο = ωριαίο, της ώρας. Αυτό που ήρθε η ώρα του.

Κάθε τι έχει μια φυσική πορεία. Ξεκινάει σαν κάτι άμορφο, αρχίζει και σχηματοποιείται, όλο και πιο πολύ, και κάποια στιγμή, την ώρα του, αποκτάει την πιο σχηματοποιημένη εκδοχή του. Κατόπιν αρχίζει την αντίστροφη πορεία, της αποσύνθεσης.

Η ακμή λοιπόν κάθε πράγματος ισοδυναμεί με την πιο σχηματοποιημένη κατάσταση που μπορεί να βρεθεί.
Τότε είναι όμορφο, ωραίο. Ό,τι κι αν είναι.

Θέλω να πω ότι η ομορφιά δεν είναι κάτι ροζ.; 21 Μαΐου 2008 στις 5:32 μ.μ.