Αφιερωμένο σε μένα, γιατί στην τελευταία εφημερία τα μάτια μου είδαν πολλά. Από νυμφομανή (στα λόγια, όπως αποδείχτηκε) πατσαβούρα μέχρι γιαγιά που πονούσε στο γοφό εδώ και 3 μήνες και αποφάσισε να έρθει στην εφημερία στις 4.20 τα ξημερώματα.
Έχει μια ηλίθια εισαγωγή 40 δευτέρων, αλλά μετά αρχίζει το τραγούδι-ύμνος μου.
Έχει μια ηλίθια εισαγωγή 40 δευτέρων, αλλά μετά αρχίζει το τραγούδι-ύμνος μου.
PS: Αφιερωμένο εξαιρετικά και στην καταθλιπτική ψυχολογία μου μετά την έναρξη του εμφυλίου στο Τσαντ και τη ματαίωση των σχεδίων μου για ανθρωπιστική βοήθεια εκεί το καλοκαίρι που μας έρχεται :-(
4 σχόλια:
zuper!
Μόνο φασολάδα;; Δωσ'του κ λίγο λάχανο ή πράσα να σιάξει το έντερό του.
Καλά δεν τα λέω φίλε κ γιατρέ μας;
Θεϊκή η σπαρακτική φωνή του τραγουδιστή, όλο αγωνία:
"ΓΙΑΤΡΕ, ΔΕΝ ΚΛΑΝΩ ΠΙΑ!".
ΤΟ ΄ΧΕΙ!
ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΚΛΑΝΕΙ.
@ nahames nakanamoko
Thanx! Αφιερωμένο μου ήταν άλλωστε
@ Itelli
Jose Itellius σε έχω χάσει τελευταία. Είναι κι αυτά τα κείμενά σου ψαγμένα βρε αδερφέ. Εχεις δίκαιο. Το λάχανο είναι το τοπ υπακτικό και αεριογόνο. Το πράσο κλάιν
@ Xα Ξου
Αν είχες πάει στρατό, θα καταλάβαινες πόση σημασία για έναν άντρα έχει το να "κλάνει". Να την πέφτει κοινώς ;-)
Δημοσίευση σχολίου